Ik ken via de datingsites een zojuist gescheiden vrouw van ergens begin veertig met twee jonge kinderen die in de maanden volgend op haar scheiding maar liefst zeven internetdates in korte tijd achter elkaar mee naar bed heeft genomen. Dat vertelde ze me.
Bij haar thuis. In the privacy of her own bedroom. Mannen van het net. Maar geen nette mannen. Ongeleide internetprojectielen met zaadleiders. Ze had ‘iets in te halen’. Op seksueel gebied met name. Ik denk eerder dat ze vooral iets te bewijzen had, maar dat doet er hier niet toe. Men neuke maar raak voor mijn part. Één van de mannen die ze na de online kennismaking en een telefoongesprekje in de avonduren bij haar thuis uitnodigde, liet er al evenmin veel gras over groeien. Nauwelijks een goed half uur na binnenkomst opperde de vent: ‘Zeg, zullen we eens gaan passen?’. En dat zijn ze toen maar gauw gaan doen. Ik hoorde het verhaaltje en ik dacht nog: ‘Kleren? Wie gaat er nou samen kleren passen bij een eerste date’. Een tijdje niks en toen viel het kwartje dat we tegenwoordig vijfentwintig eurocent horen te noemen. Passen! Het uitproberen der voortplantingsorganen! Ooit zo zout gegeten? En dan heb ik het niet over de smaak van het sperma in Westland aan Zee. Dat ik daar niet aan gedacht had, zeg. En ze zijn het meteen maar gaan doen ook. De wereld is een vreemd oord. Handenschudden, koffie lurken en sextools ‘passen’. En paste het? Dat wil je dan vervolgens weten toch? Ja het paste biologisch maar er was verder vrij weinig aan geweest. Ik dank je de koekoek (ook zo’n promiscue soort die andermans nest bevuilt en vervolgens nooit meer iets van zich laat horen behalve dat melancholische gekoer in een bosrand dan). Na even doorpraten bleek dat geen van de zeven haastig georganiseerde bedside stories de moeite van het navertellen waard waren en dat kwam voor mij nauwelijks als een verrassing.
Mannen van het net, maar geen nette mannen...Het is de Nu-cultuur van de generatie Nix, wat ik je brom. Ík wil het Nú hebben. Vrij? Dan ik nu seks dat de stukken er vanaf vliegen. Het vervelende is alleen dat een plotselinge beurt maar uiterst zelden ook nog een betekenisvol samenzijn inluidt. Eigenlijk vrijwel nooit. Nog vervelender is dat de opgeklopte lust die zogenaamd geen uitstel meer duldt helemaal geen echte lust is, het is geeuwhonger naar aandacht en een zielige noodgreep van het lijf om aan het verdriet van het alleenzijn een subiet einde te maken.
Eind van het liedje is een zich door en door vies voelende vrouw van begin veertig met twee bloedjes van kinderen en met nog net dat greintje verantwoordelijkheidsgevoel dat haar een aidstest liet doen. Laat ze nou wonderwel de dans der virulente sexvirussen zijn ontsprongen. Zeven keer met vuur spelen en er mee weg komen. Een revolver heeft vijf kamers. Stop er één patroon in en je hebt twintig procent kans je door je hoofd te schieten. Het spelletje heet Russische roulette. En je kunt het in je eentje doen.
veel geleerd
BeantwoordenVerwijderen