zondag 7 juni 2009

STUKJES SINGLE [2]

SINGLE IS BOEM LAUW!
Na een flitsscheiding behoor je tot dat bruisende deel van de Nederlandse bevolking dat zich opeens niet meer ‘alleenstaand’ of ‘gescheiden’ noemt, maar ‘single’. Dat bekt beter dan ‘alleen’.
Singles zijn niet sneu.
Single ben je welbewust -
alleen en toch ook weer niet.

Het is beslist niet eenzaam, dat moet je binnen de 25 Megabits bandbreedte van de druk chattende, twitterende, virtuele hivemind van ons land absoluut niet denken. Want als de singles van dit land al niet op ‘hives.nl’ of Twitter of Facebook aan hun netwerk van olijke vrienden en kennissen klussen, dan maken ze wel happige of hongerige profielen aan op de datingsites die als paddestoelen uit de grond zijn geschoten.
Op relatieklik.nl bijvoorbeeld of op Lexa.nl (Lovematch) of op e-matching.nl. Die laatste site is een dating tool voor de ‘hoger opgeleiden’. Zo was het bedoeld tenminste. De voorselectie naar opleidingsniveau wordt door menig zichzelf adverterende vrouwtjessingle evenwel met een korreltje zout genomen, want het wemelt op e-matching.nl van de Karins en Katriens die iets secretaresse-achtigs zeggen te doen (op academisch niveau dan wel). De host van e-matchting.nl lijkt het oogluikend toe te staan en de dames zelf schijnen MBO al een beduidend stuk hoger opgeleid te vinden dan Basisschool (1). En dat is natuurlijk ook zo. Er wordt trouwens überhaupt wat omfloerst afgelogen in de dating profielen die singles op dergelijke sites van zichzelf maken:

‘Hoi mannen van Nederland dit is Pink11je124. Op knipogen reageer ik niet (sorry), maar elke serieuze mail (met foto) wordt door mij beantwoord. Ik ben een vlotte meid van 47 met drie leuke kids (12, 13 en 17 jaar). Ik werk part-time (baan zeg ik later). Ik rook bijna niet meer, ben opgeruimd en positief en kan goed luisteren. Ik heb mijn leven best wel goed voor elkaar, maar mis zo nu en dan toch die sterke warme arm op de bank met een goed glas wijn en een open haard en een paard en lange wandelingen aan het strand. Hoor ik van je?’

Hoofdpijn van het alleen zijn? Ga e-daten!

Echt een tiepje om eens me te speeddaten. Om er vervolgens in een paar minuten achter te komen dat 35 milligram Efexor voor de dagelijkse dosis vrolijkheid zorgt, dat de kinderen een blok aan haar been zijn, vooral de oudste die als hanggroepjongere in één van de aanstaande prachtwijken van een grote stad in het westen van ons land nu al een paar keer met de politie in aanraking is gekomen, dat het met werken niet echt wil vlotten vanwege die drie kinderen en dat ze dus op vrijwillige basis parttime schminkt en dresst in het plaatselijke theater. En hoe je dat allemaal zo snel aan de weet komt? Het kettingrokende roze elfje (waarvan er dus in Nederland 124 online zijn) mag zichzelf dan hebben getypeerd als een goede luisteraar, ze vergat erbij te vermelden wat voor geweldige praatster ze eigenlijk is.

(1) En wat antwoorden die dames in de snelle poll van MV-Life.nl dan wel op de vraag of hoger opgeleid alleen HBO of Universiteit is? ‘Levenservaring is belangrijker dan een papiertje’. Ja zo lust ik ze ook. Doe bij mij maar die invasieve medische ingreep met uitsluitend een portie levenservaring. Verras me maar.

zaterdag 6 juni 2009

STUKJES SINGLE [1]

FLITSEND!
In het jaar 2007, het jaar waarin je 49 wordt, gebeurt het. Je gaat scheiden. 'Flits-scheiden', want dat kan nog net in dat ongezegende jaar.


Het kabinet denkt er na honderd dagen luisteren hardop over na om juridisch gezien het flitsende uit de echtscheidingsprocedure te halen. Echt waar. En dat is diep gedacht. Het is ook erg christelijk gedacht. Het zou me niets verbazen wanneer de gedachte uit de hoge zijde van de nieuwe minister voor Jeugd en Gezin komt. Want die is er, een zalvende minister voor Jeugd en Gezin. Losgeslagen jeugd en gebroken gezinnen, Nederland zit er inmiddels vol mee. Dus moet die minister gedacht hebben dat het wel eens zinvol zou kunnen zijn om de flits-scheiding een beetje te dwarsbomen. Al krijgt hij maar een cooling down periode gedaan van de Tweede Kamer. Zes maanden bedenktijd met een tussen de wrokkende echtgenoten pendelende huwelijksmakelaar die de eindjes weer aan elkaar probeert te babbelen. Dat zou al winst zijn. Dus eigenlijk op de wijze waarop we het hyperverkeer in kinderrijke stadswijken trachten te reguleren: een paar flinke hobbels opwerpen en vervolgens een rotonde waarop je eindeloos in een kringetje kan ronddraaien. Je hindert er niemand mee en je kan de definitieve afslag nog een wijle uitstellen. Misschien maak je tenslotte wel rechtsomkeert. ‘Bestemming bereikt’.


CD van jou, CD van mij...