FIELDTEST

Watch the online article on a fieldtest I did for Patagonia's new Guidewater Waders.

STUKJES SINGLE [4]

Huidkleuren
Are there still women around who did not scar their pink flesh with mediocre icons in pailing skindeep needlepoints of ink?

Wat weten wij nou in godsnaam nog van erotiek? De Nederlandse erotiekbeurs van het jaar, de Jaarbeurs/Ahoy ‘Kamasutra Erotic Lifestyle Beurs’, want ook in originele naamgeving blinken we niet uit, die beurs is een soort MacDonalds van de ‘erotiek’ anno 2009. En wat er op erotisch gebied te koop is, getuigt van zo weinig goede smaak dat je het gemakkelijk de fastfood van de fuck mag noemen. Het ergste van alles is misschien nog wel de tattoo-rage en het piercen van genitaliën of andere zenuwrijke lichaamsdelen. Dat van die tattoo’s is echt om te huilen.

Of een piepklein schorpioentje op je rechtschouderblad...

Lifestyle is lijfstijl geworden en omdat we ‘design’ al grondig hebben gedevalueerd in onze Gamma’s en Blokkers, is ook ‘lijfstijl’ eenzelfde leeghoofdig lot beschoren. Hele volkstammen doorsnee Nederlanders laten zich volinkten met gejatte pseudo-tribal kuitkrullen en rugvlammen. Blauw prikkeldraad op je biceps. En was de tattoo-liefhebber nou maar echt lid van een oeroude Nederlandse stam en zouden de pictogrammen van het tattootaaltje nou maar echt terug te voeren zijn op de klassieke Hindelooper decoraties of de delftsblauwe guirlandes, dan wortelde de zelfverminking tenminste in een gemeenschappelijk cultuurgoed. Maar nee, we flikkeren alle gothic en tribal art van alle uithoeken der wereld op één hoop met de bonkige tattookunst uit ons voorbije zeemansleven en de sentimentele egodocumenten van levenslang gedetineerden. Wat je krijgt is ronkend geknoei op je buik, je borsten of je billen waar je voor de rest van je leven aan vast zit. Heel erg Nederlands is het ook om wel een tatoeage te willen, maar dan een schattig kleintje én ergens op een stiekem plekje. Een blauwe traan die uit je navel drupt bijvoorbeeld of een piepklein schorpioentje op je rechtschouderblad. Het is van alles niks, een boekenkast met één boek, een schilderij met één veeg.

Zij die zo’n nanotattootje laten zetten, zien zichzelf als uiterst geraffineerd. Ze zijn eigenlijk gewoon te schijterig om voluit te gaan voor de uiterst complexe en gedetailleerde bodysuits die van de Japanse samoerai van weleer of de geisha met hoge rang, ja zelfs van de Yakuza (Japanse maffia) een levend kunstwerk maken, vol waarachtige symboliek en van een ongekende grimmige schoonheid. Om nog maar te zwijgen van de decoratieve verminkingen die van negers in Mozambique (1) een wandelend brailleboek maken, maar mooi en met afleesbare rechtvaardiging. Of de ingewikkeld getekende, ragfijne hennahanden van Indiase bruidjes, de zuurverdiende krijgerskunst op de armen en benen van de Maori’s. Schitterende, levende kunstwerken maar laat het kunstje alsjeblieft daar waar het hoort en waar het een zingevende functie vervult in de diepgewortelde traditie van gemeenschappen. Wij hebben in Nederland welbeschouwd maar drie stammen die ongestraft met een beetje tatoeëring wegkomen: de zeelui, de gevangenen en de Hell’s Angels. De rest doet massaal aan cultroof bij gebrek aan eigen inspiratie.

(1) The Makua en Lomwe stammen in Mozambique (Afrika) gebruiken scarificatie door middel van het stempelprikken met fijne naalden als een vorm van initiatie of als identificatie van de notabelen binnen de stam. Het bijtende sap van het fruit van de cashew noot wordt in de geperforeerde huid gewreven zodat kleine ontstekingen de gaatjes laten zwellen en een blijvend litteken in de vorm van een huidbolletje achterlaten. Nog zeer recent werd deze vorm van punt- of bolletjestatoeëring eveneens toegepast door de vrouwen van de Toda in India als teken van wasdom.

STUKJES SINGLE [3]

EVEN PASSEN
Ik ken via de datingsites een zojuist gescheiden vrouw van ergens begin veertig met twee jonge kinderen die in de maanden volgend op haar scheiding maar liefst zeven internetdates in korte tijd achter elkaar mee naar bed heeft genomen. Dat vertelde ze me.

Bij haar thuis. In the privacy of her own bedroom. Mannen van het net. Maar geen nette mannen. Ongeleide internetprojectielen met zaadleiders. Ze had ‘iets in te halen’. Op seksueel gebied met name. Ik denk eerder dat ze vooral iets te bewijzen had, maar dat doet er hier niet toe. Men neuke maar raak voor mijn part. Één van de mannen die ze na de online kennismaking en een telefoongesprekje in de avonduren bij haar thuis uitnodigde, liet er al evenmin veel gras over groeien. Nauwelijks een goed half uur na binnenkomst opperde de vent: ‘Zeg, zullen we eens gaan passen?’. En dat zijn ze toen maar gauw gaan doen. Ik hoorde het verhaaltje en ik dacht nog: ‘Kleren? Wie gaat er nou samen kleren passen bij een eerste date’. Een tijdje niks en toen viel het kwartje dat we tegenwoordig vijfentwintig eurocent horen te noemen. Passen! Het uitproberen der voortplantingsorganen! Ooit zo zout gegeten? En dan heb ik het niet over de smaak van het sperma in Westland aan Zee. Dat ik daar niet aan gedacht had, zeg. En ze zijn het meteen maar gaan doen ook. De wereld is een vreemd oord. Handenschudden, koffie lurken en sextools ‘passen’. En paste het? Dat wil je dan vervolgens weten toch? Ja het paste biologisch maar er was verder vrij weinig aan geweest. Ik dank je de koekoek (ook zo’n promiscue soort die andermans nest bevuilt en vervolgens nooit meer iets van zich laat horen behalve dat melancholische gekoer in een bosrand dan). Na even doorpraten bleek dat geen van de zeven haastig georganiseerde bedside stories de moeite van het navertellen waard waren en dat kwam voor mij nauwelijks als een verrassing.

Mannen van het net, maar geen nette mannen...

Het is de Nu-cultuur van de generatie Nix, wat ik je brom. Ík wil het Nú hebben. Vrij? Dan ik nu seks dat de stukken er vanaf vliegen. Het vervelende is alleen dat een plotselinge beurt maar uiterst zelden ook nog een betekenisvol samenzijn inluidt. Eigenlijk vrijwel nooit. Nog vervelender is dat de opgeklopte lust die zogenaamd geen uitstel meer duldt helemaal geen echte lust is, het is geeuwhonger naar aandacht en een zielige noodgreep van het lijf om aan het verdriet van het alleenzijn een subiet einde te maken.
Eind van het liedje is een zich door en door vies voelende vrouw van begin veertig met twee bloedjes van kinderen en met nog net dat greintje verantwoordelijkheidsgevoel dat haar een aidstest liet doen. Laat ze nou wonderwel de dans der virulente sexvirussen zijn ontsprongen. Zeven keer met vuur spelen en er mee weg komen. Een revolver heeft vijf kamers. Stop er één patroon in en je hebt twintig procent kans je door je hoofd te schieten. Het spelletje heet Russische roulette. En je kunt het in je eentje doen.

STUKJES SINGLE [2]

SINGLE IS BOEM LAUW!
Na een flitsscheiding behoor je tot dat bruisende deel van de Nederlandse bevolking dat zich opeens niet meer ‘alleenstaand’ of ‘gescheiden’ noemt, maar ‘single’. Dat bekt beter dan ‘alleen’.
Singles zijn niet sneu.
Single ben je welbewust -
alleen en toch ook weer niet.

Het is beslist niet eenzaam, dat moet je binnen de 25 Megabits bandbreedte van de druk chattende, twitterende, virtuele hivemind van ons land absoluut niet denken. Want als de singles van dit land al niet op ‘hives.nl’ of Twitter of Facebook aan hun netwerk van olijke vrienden en kennissen klussen, dan maken ze wel happige of hongerige profielen aan op de datingsites die als paddestoelen uit de grond zijn geschoten.
Op relatieklik.nl bijvoorbeeld of op Lexa.nl (Lovematch) of op e-matching.nl. Die laatste site is een dating tool voor de ‘hoger opgeleiden’. Zo was het bedoeld tenminste. De voorselectie naar opleidingsniveau wordt door menig zichzelf adverterende vrouwtjessingle evenwel met een korreltje zout genomen, want het wemelt op e-matching.nl van de Karins en Katriens die iets secretaresse-achtigs zeggen te doen (op academisch niveau dan wel). De host van e-matchting.nl lijkt het oogluikend toe te staan en de dames zelf schijnen MBO al een beduidend stuk hoger opgeleid te vinden dan Basisschool (1). En dat is natuurlijk ook zo. Er wordt trouwens überhaupt wat omfloerst afgelogen in de dating profielen die singles op dergelijke sites van zichzelf maken:

‘Hoi mannen van Nederland dit is Pink11je124. Op knipogen reageer ik niet (sorry), maar elke serieuze mail (met foto) wordt door mij beantwoord. Ik ben een vlotte meid van 47 met drie leuke kids (12, 13 en 17 jaar). Ik werk part-time (baan zeg ik later). Ik rook bijna niet meer, ben opgeruimd en positief en kan goed luisteren. Ik heb mijn leven best wel goed voor elkaar, maar mis zo nu en dan toch die sterke warme arm op de bank met een goed glas wijn en een open haard en een paard en lange wandelingen aan het strand. Hoor ik van je?’

Hoofdpijn van het alleen zijn? Ga e-daten!

Echt een tiepje om eens me te speeddaten. Om er vervolgens in een paar minuten achter te komen dat 35 milligram Efexor voor de dagelijkse dosis vrolijkheid zorgt, dat de kinderen een blok aan haar been zijn, vooral de oudste die als hanggroepjongere in één van de aanstaande prachtwijken van een grote stad in het westen van ons land nu al een paar keer met de politie in aanraking is gekomen, dat het met werken niet echt wil vlotten vanwege die drie kinderen en dat ze dus op vrijwillige basis parttime schminkt en dresst in het plaatselijke theater. En hoe je dat allemaal zo snel aan de weet komt? Het kettingrokende roze elfje (waarvan er dus in Nederland 124 online zijn) mag zichzelf dan hebben getypeerd als een goede luisteraar, ze vergat erbij te vermelden wat voor geweldige praatster ze eigenlijk is.

(1) En wat antwoorden die dames in de snelle poll van MV-Life.nl dan wel op de vraag of hoger opgeleid alleen HBO of Universiteit is? ‘Levenservaring is belangrijker dan een papiertje’. Ja zo lust ik ze ook. Doe bij mij maar die invasieve medische ingreep met uitsluitend een portie levenservaring. Verras me maar.

STUKJES SINGLE [1]

FLITSEND!
In het jaar 2007, het jaar waarin je 49 wordt, gebeurt het. Je gaat scheiden. 'Flits-scheiden', want dat kan nog net in dat ongezegende jaar.

Het kabinet denkt er na honderd dagen luisteren hardop over na om juridisch gezien het flitsende uit de echtscheidingsprocedure te halen. Echt waar. En dat is diep gedacht. Het is ook erg christelijk gedacht. Het zou me niets verbazen wanneer de gedachte uit de hoge zijde van de nieuwe minister voor Jeugd en Gezin komt. Want die is er, een zalvende minister voor Jeugd en Gezin. Losgeslagen jeugd en gebroken gezinnen, Nederland zit er inmiddels vol mee. Dus moet die minister gedacht hebben dat het wel eens zinvol zou kunnen zijn om de flits-scheiding een beetje te dwarsbomen. Al krijgt hij maar een cooling down periode gedaan van de Tweede Kamer. Zes maanden bedenktijd met een tussen de wrokkende echtgenoten pendelende huwelijksmakelaar die de eindjes weer aan elkaar probeert te babbelen. Dat zou al winst zijn. Dus eigenlijk op de wijze waarop we het hyperverkeer in kinderrijke stadswijken trachten te reguleren: een paar flinke hobbels opwerpen en vervolgens een rotonde waarop je eindeloos in een kringetje kan ronddraaien. Je hindert er niemand mee en je kan de definitieve afslag nog een wijle uitstellen. Misschien maak je tenslotte wel rechtsomkeert. ‘Bestemming bereikt’.


CD van jou, CD van mij...

SPEAKING IN TONGUES

'Then they saw what looked like fiery tongues moving in all directions, and a tongue came and settled on each person there'.

Pentecost (Ancient Greek: πεντηκοστή [ἡμέρα], pentekostē [hēmera], 'the fiftieth day') is one of the prominent feasts in the Christian liturgical year, celebrated on the 49th day (7 weeks) after Easter Sunday - or the 50th day inclusively, hence its name. Pentecost falls on the tenth day after Ascension Thursday. [source: Wikipedia]

My friend the artist and sculptor Wim van Willegen made this object. Three rather heavy pieces of steel were laser cut to reveal the shapes of three different leaves. To me the silhouettes of those leaves resemble a single licking flame in a way. And although the empty leaf forms are light as air, the raw material needed to define all three weighs heavily on the person carrying such a fiery tongue. And so it is with the responsability of Pentecost. Address all nations from coast to coast, but speak with prudence. Enjoy your celebration and all the linguistic skills you have gained on Whitsunday.

FISHING IN AMSTERDAM

DUTCH WALLEY SPECIALIST STARTS GUIDED TOURS

Peter Duyvelshoff - a man born to fish - now shares his in-depth knowledge on walleye fishing with fellow fishermen and tourists alike. His website www.snoekbaarsgids.nl offers guided day trips on the lakes and canals surrounding Amsterdam. An ideal combination for the visiting angler who also wants to enjoy all the other treats of Amsterdam - free thinking capital of the world


Check out Peter's new website

Peter Duyvelshoff is one of the most successful pioneers of modern Dutch walleye fishing and also a trusted personal friend of mine. There is no other fisherman in the Netherlands that holds as many 1st and 2nd place titles during 30 years of competitive Dutch walleye tournaments. In recent years, with team member John van Helvert, Peter was Dutch Champion for two years in a row during the Netherlands National Professional Walleye Tournament. Together they produced the award winning walleye film: ‘Amsterdam, Walleye Capital of the World’ (2000). They worked for over a year on this film with a small professional camera crew, resulting in an outstanding production. Truly unique is the random catch of two Dutch record walleyes live on camera! Apart from being a passionate walleye angler, Peter just loves to fish for salmon and trout in Alaska. For over 25 years he organizes successful fly fishing trips to the Last Frontier. His strength during these trips lies in the fact that he guides small groups (maximum of 5 persons) so that he can devote his special attention to everyone in the group. In the website menu there is a special category with Alaska pictures and more information on the arrangements of these trips.

DECORATING FOR TROUT

Step into my portables...
The Patagonia Guidewater fly fishing vest geared up for fishing trout and grayling in mountain streams. A look at the most prominent items:
1. Tippet wallet with four different spools of tippet material. Rio fluorocarbon tippet material for nymphing and floating nylon for dry flying.
2. The ‘grey float’ is actually a nifty waste line holder for any discarded fishing line. I even use it to dispense of nylon other parties left in nature. It can hold an amazing amount of line on the inner coil.
3. Small pliers for unhooking dry flies.
4. A pouch of ‘Samadou’ on a Simms retractor. Samadou is the artificial version of the natural Amadou fungus used to quickly dry a fly. The material is a great and sustainable alternative to harvesting the natural fungus.
5. A C&F Design box of nymphs (holding over 300 nymphs).
6. An upside down bottle of line and fly floatant, kept in place within the elastic banding on the vest and retained by a Simms retractor.
7. A C&F Design box of dry flies (holding over 250 dry flies)..

Up close....
A more detailed look on the vessel’s suspension and such...
A. A Snowbee retractor holding a pair of nippers. The retractor itself clips in small opening in the cut pocket corner just below the bottom of the small curved zipper. Snowbee by the way makes one of the more versatile retractors available on the market today.
B. A Simms retractor (one of two on the vest) holding a small bottle of floatant that is retained upside down (always at the ready) in the elastic band on the vest.
C. A retracting coil that comes with the C&F Design fly boxes and clips on a stainless steel ring that hangs on a smart elastic band below the zipper of the large breast pocket (on both sides of the vest). Fly boxes are thus secured and still very easy to handle.
D. Another detailed view of that smart elastic band below the zipper of the large breast pocket holding a stainless steel ring that can be used to secure items. The stainless steel split rings do not come with the vest.
E. Another Snowbee retractor holding a pair of large and long pliers used to unhook large nymphs or nymphs that were accidentally swallowed deep in the fish its mouth.

All suspended items tuck away neatly in the many pockets the Patagonia Guidewater vest provides.
Just click on the pictures to see a larger view.

GLOBAL WATERMASTER part 1

In this series of clips we will follow Patagonia's Watermaster II around the globe. Watermaster II, the toughest waders for all styles of fishing in virtually every part of the world.

In this clip the 'Watermaster II XL Long' is fishing for silver salmon, dolly varden and arctic char in Alaska's Ongivinuk River (september 2008). We're at the junction with No Lake Creek and the fishing was outstanding.



If you too would like to add your clip of a pair of Patagonia's Watermaster II somewhere in the wet parts of this world, drop me a line and we will make it an item.

MERCY TIMES SIX

My friend the artist Wim van Willegen was asked to design an object incorporating the original six Corporal Works of Mercy as teached by Christ. ‘The Parable of the Sheep and the Goats’ (Matthew 25:31-46) enumerates such acts as the reason for the salvation of the saved. Today there is a seventh work of mercy (‘bury the dead’) added from the Book of Tobit by Pope Innocentius III (1198-1216) in the year 1207.

The artist used the engraved six works of mercy to clad the iconic shape of a house.
1. Feed the hungry
2. Give drink to the thirsty
3. Clothe the naked
4. Shelter the homeless
5. Visit the sick
6. Visit the imprisoned

The house of course represents the home of the Lord. It casts a shadow that is longer than the house itself. The artist chose to maintain the shadow of the house in his final design. All was made of wood. The house was made of Cocobolo (Dalberga retusa) and the shadow was carved from steamed Pear (Pyrus Communis). Thus the shadow remains a lighter shade than the house itself.
Five exact copies of the wooden sculpture were made in commission for the Foundation of Protestant Welfare Work in Rotterdam, the Netherlands. To be given to a select group of people who in their life have excelled in merciful acts. HOUSE OF MERCY by Wim van Willegen

BAHAMAS BONESHRIMP

There are plenty lean and mean Bonefish shrimp patterns out there in the world of fly tying.
You have swimming shrimp, classy bitters with their epoxy body and rubber legs, mini puffs that just seem to imitate tiny critters that dwell on the surf's floor, Ruoffs Absolute Flea that has become somewhat of a legend in the Keys and McQuades Banded Shrimp, a truely lifelike looking pattern that confuses Permit and Bones alike in Mexico and Belize.

Tied them all and more, but after five neat and disciplined copies of one pattern I like to to tie something that is more or less mine and that just might work. I will get my chance to prove it come April when I will be teasing the bones on Eleuthera's shores in the Bahamas. So here is the Esox Boneshrimp. Fingers crossed and blessed be.


I once did an article on a suspending shrimp pattern tied on a circle hook. The floating shrimp would be fished on a sinking line, with a small amount of tungsten putty on the tippet. Just so that the shrimp would hover right above the ground. It proved to be a very effective way to entice fish. The circle hook will ensure the fish hooking itself once it takes of with the shrimp.


[Below] In the schedule of this particular pattern 'H' would be a piece of high boyant pinkish foam that would ensure the final shrimp pattern to float like cork. One would need to be sparse on the epoxy coating as that material, however nice the finish, will make a fly sink.
The arsenal of course has a lot more in the box than crabs and shrimps alone. Although I do mean to go into the whole 'shrimping business' with my buddy Bubba...

Common prawn - Palaemon serratus

OUTDOOR OFFICE - EARLY SPRING

An evening in my 'outdoor office' flyfishing with my buddy Bert for Bream and Ide in the great Haringvliet in the Netherlands. Bert, member of the Dutch Flyfishing Team, is a power caster. Here he is holding the better part of twenty meters of flyline in the air, ready to haul on his forward cast and shoot line.

My biggest Ide (Leuciscus idus or Winde in Dutch, Aland in German, Ide mélanote en Français) on the fly to date. A very heavy fish of 55 cm caught on a #4 flyroad and a tiny silverhead and black nymph.

After such a catch you sit yourself down and just gaze around awhile, utterly satisfied. The fish swims again unharmed.

Bert showing a smaller Ide.

Ides are of the family of Cyprinidae and live in small schools in the freshwater parts of the great Haringvliet in the Netherlands. They are predatory and feed on crustaceans, insects and small minnows. We were flyfishing for Bream and Rudd along the shores of the Haringvliet. Like Ide April and May is their time to appear in the shallows along the reeds to spawn. It is the most prolific period to flyfish for these species.

One has to make do on days when one is fishing alone. 'Faire tableau' is the French term used in hunting to display a day's 'harvest'. The fish displayed here swim again with no harm done whatsoever. An hour's catch in the late evening along the shores of the great Haringvliet in the Netherlands.

In the evening sun the golden bream (Abramis brama or Brasem in Dutch) does its name proud.

A barbless goldheaded, green fluorescent nymph (left one) caught these three.


GONE WITH THE WIND

PUT YOUR MONEY ON THE BANK, BUT DON’T BANK ON IT!The fall of 2008: brittle bills in autumnal colours present zero value

People lost vast sums of money in what will be known as the American banking crisis of 2008, now a full blown monetary depression in the whole of the Western economy, including China. Example: a friend of mine lost 90.000,00 Euros (126.130,45 USDollars) in stocks over a period of five months. This was no wealthy juppy trader for who such a bleeding presented just a minor scratch. This friend now has no pension left whatsoever. His stocks will not go up again in tread with the ups and downs of the illusive trading market, as we are led to believe. No, his stocks are no more, they are ex-stocks, his stocks have gone to meet their maker. Vanished, gone with the wind.

Many (Dutch) pensionfunds, once considered the pillars of finance and wealthy beyond belief, are now in serious debt, not able to match the pensions of those who contributed to their expansion with a sense of trust and comfort about their future finances. Those contributors were robbed out of a secure old age. And those who did the robbing are not being held accountable. In the world of flawed accountancy the real culprits remain at large, flying business class.

European IceSave adventurers will, in the majority of the cases (the fortunate cases), only see up to 100.000,00 Euros of their lost savings refunded. A Dutch saver will receive 20.000,00 Euros from the Iceland government and 80.000,00 Euros from the Dutch government. If you were unlucky enough to have trusted this frigid bank with more than 100.000,00 Euros, it’s adios, adios my little darlings. Gone with the northern winds.

All over the Netherlands large banks are battling each other to the death over the meagre savings of the Dutch. As current interest rates are poor, many choose to cash in stocks, deplete bank accounts and go back to that traditional nest-egg in the form of a knitted sock or two filled to the rim, stacked away in impossible places.
‘Come save with me’, that merry banking tune has lost much of its appeal. The large financial institutes have major repairs to do before any sucker will do a deposit worth mentioning again.

Have a safe year. With lots of interest.

POT SUMMIT UNIFIES DUTCH MAYORS

The lack of a comprehensible 'back door policy' in Holland's controversial stand on the purchase of soft drugs no longer divides the majority of Dutch mayors.

Rob van Gijzel, the Mayor of Eindhoven, launched his plan to legalize cannabis supply to so called coffee shops in the Netherlands. He did so at a recent mayor’s summit in the city of Almere in the Netherlands. The ‘Weed Summit’ in Almere was organized by the local authorities association and the city of Maastricht to discuss the Netherlands’ current policy of turning a blind eye to the sale of small quantities of marijuana in licenced cafes known as coffee shops.

The 'Weed Summit' was called after borderline cities such as Roosendaal, Maastricht and Bergen op Zoom announced plans to shut all their coffee shops in the next two years to combat drugs tourism and criminal activity. They complain that the legions of French and Belgians who come every year for a puff of weed or dash of hash are often badly behaved. Worse still, they are targeted by ‘drugs runners’ who lure them away from legal outlets to back-door suppliers that offer harder, illegal drugs.

Health minister Ab Klink has stated that an experiment with licenced cannabis growers in Eindhoven would conflict with the Dutch coalition agreement but that he is prepared to look more closely at the plan and discuss it with the rest of the cabinet.
Closing down Dutch coffee shops is not a solution to drugs tourism and will not change the fact that most marijuana is supplied by criminal gangs, the mayors in their summit concluded. ‘It will only lead to more crime,’ says Maastricht mayor Gerd Leers. ‘And I do not believe that it will mean that people smoke less (pot).’

Amsterdam's mayor, Job Cohen, remains in favour of permitting the sale of soft drugs. ‘There should be a controlled system in which it is clear where soft drugs come from’, he said. Many Dutch also want the tolerant approach to remain in place, with a newspaper poll this week showing 80 per cent of Dutch opposing coffee shop closures. Experts agree that a ban is not the answer. ‘A ban is even more dangerous than the grass itself because consumers will turn to illegal circuits and criminality will explode’, said Tim Boekhout, a criminologist.

[source: NRC Handelsblad/DutchNews.nl]

DOWN-BRANDING ON WHISTLES AND BELLS

Patagonia’s great Guidewater fly fishing vest does not come with in-built retractors, but with attachment points designed almost in such a way that one would suspect the designer had this famous, strong and functional retractor in mind manufactured by a brand with an unspeakable name that begins with an S.


You can of course buy two of those retractors, dress down the all too obvious S-branding and still have a pair of strong retractors that seem to be an integral part of the Patagonia vest.

Patagonia’s innovations (the hits and the misses) are being discussed in detail in the Way Upstream blog. Here is a short paste on the ongoing retractor theme.

El Pescador (Patagonia’s product development director Steve Stracqualursi) said...
[...] Fly fishing product design seems to demand retractor attachment capability. Do you agree? If so, what kind of retractor do you use (pin back, post, clip)? If not, why? Regardless of your retractor opinions, what tools are mandatory and how do you attach or store your tools of the trade? [...] I think you'll all be happy with some of the new Spring 2008 product development. We have included attachment point needs and tool storage in vest, pack and bag design but in a integral way. The designs work as a whole instead of appearing like a product with whistles and bells stuck on.

Ian said...
Retractors are really a deal breaker for me. If it doesn't have a retractor built in, I've already written off the product before I give it a closer look.

[...] 
I think Simms is the only company that really has it dialed in with retractors at the moment. The retractor system on the G3 Waders, G3 Jacket, and Classic Guide Jacket tuck out of the way, take up no room, are lightweight, and are easily accessible.

I'm not particularly interested in 'attachment points', as I've yet to find an after-market zinger that I'm really happy with. Give me built in retractors, two of them at most.

ESOX LUCIUS said...
Retractors are very usefull. I use strong diving string-retractors attached to my pontoonboat to hold all necessary gear and instruments securely attached to the boat in de strong saltwater surf.
 On my vests I am more moderate. It depends on the fish I chase after. The vest that is most decorated and therefore most cumbersome in wearing is the one I use for trout fishing in mountain streams. There I have retractors for pliers, nippers, a small torch, very fine pliers, amadou pouch you name it and if it can be on a retractor I do it. I'm no heroe in the strong icy currents of a mountain stream and changing flies or tippets while balancing I find it usefull that all essential gear is secured by a retractor.

I might swear a lot when using the S-word, but I am capable of recognizing a good product when I see one. An essential product.