vrijdag 29 mei 2015

DIE BELERENDE BLIJHEID

Oud, grijs en der dagen zat in die almaar wassende mensenzee - en de Marina is Open!
Vandaag is de ene helft van Nederland de coach van de andere helft, die mediator is en er wat bij bemiddelt in de kantlijn van alledag. Het is de hyperbool van het poldermodel. En iedereen doet dat vanuit de eigen ‘energie’. Die zit ergens in je kruin- of je kruischakra en dat is waar je naar op zoek moet nowadays: je ‘energie’. De geitenwollenwelzijnstaal van de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw, toen je nog ‘een stuk’ onverwerkt leed ‘bij je kon dragen’, is vervangen door het opgewekte gebazel van de niet-oordelende, alles positief herformulerende coach in schaapskleren.
Helende gedachten
En dan krijg je deze: ‘Ik ben altijd positief, opgeruimd, gelukkig en blij met wat het leven me schenkt - elk dag opnieuw. Dank u voor deze nieuwe morgen. Ik denk in mogelijkheden en oplossingen en ik duw voortdurend mijn eigen comfortzone en die van mijn buurman een flink eind uit de weg. Ik wil een leven lang leren en ben ruimdenkend. Ik ga graag een nieuwe uitdaging aan, voor mij is elke crisis een kans en ik zie kritiek als een cadeautje. Ik ben echt een piepelperson. Ik neem de schoonheid waar in alles om me heen en ik denk alleen helende, helpende en positieve gedachten, want dan gaan ongeluk, rampspoed en ziekte aan mijn deur voorbij’.
Viraal vrolijk 
Het is een nieuwe ziekte. Het aanstekelijke virus van de verstokte vrolijkheid pur sang wordt voornamelijk aangetroffen in dat deel van de bevolking dat een Eckhart Tolle vreet alsof hij het opgelepelde geresette woord Gods zelve is, de Bijbel 3.0. Het deel der natie dat zichzelf gecoacht en neurolinguistisch geprogrammeerd heeft tot die eeuwige glimlach van verkrampte blijheid, van afgedwongen geluk, van maakbaar happy, van ‘mijn tijd is nu’ en ik doe aan mindfulness, boeiende familieopstellingen die me ‘dingen’ leren over mezelf en craniale energetica en alle negatieve invloeden glijden van mij af als zure regendruppels van een olievel. Ik ben de zon en straal van optimisme, vrije radicalen en andere ongewenste verouderingsverschijnselen hebben op mij geen vat. Dat zeg ik ook ’s ochtends tegen mijn verfomfaaide spiegelbeeld. Engerds zijn het, engerds met smoothies en spirulina pillen, met algensapjes, powerfoods, peperdure probiotica’s en andere enzymenrijke gezondheidsvezels voor je nooit verouderende lijf.
Lichtgewicht leviteren 
In ruil voor al deze virale infecties weg redenerende gezelligheid en opgewektheid worden de neo-positivisten (die alleen het allerbeste van wat Moeder Natuur te bieden heeft op het bordje willen) nooit ziek. Dat is de deal. Ze hebben geen dagenlange constipatie. Ze lekken na hun vijfenveertigste nooit kleine maar ergerlijke beetjes urine. Ze meuren niet uit hun giegel van de nooit opgeruimde lagen tandplak. Racestrepen in hun ondergoed zijn hun onbekend. Ze hebben geen stalen pin in hunner knie na een onfortuinlijk ski-ongeval, of een nooit echt goed genezen hernia. Ze lijden never aan overgewicht. Ga toch weg, ze leviteren van magerte en ze horen niet tot die een op de negen met weke-delen-reuma of een andere onwelriekende aandoening van het immuunsysteem der eigen auto. Ze kotsen niet wekelijks het toiletje onder als gevolg van een migraine-aanval met lichtflitsen achter verkrampt gesloten oogleden. Ze prikken geen Immigran dat na decennia van slikken nu intraveneus ingespoten dient te worden om nog enigszins te helpen en diarree hebben ze ook nooit. K die verschrikkelijke, onnoembare ziekte waar guitige roze lintjes voor worden gedragen, kanker dus, gaat hun deur gegarandeerd voorbij omdat ze zo ‘gefocused’ zijn op positiviteit en helende levensenergie. Ze denken zichzelf niet ziek. Sterker nog, ze kunnen als dat nodig mocht zijn zichzelf beter denken. Dood gaan ze nooit meer.
Je bent wat je denkt 
Het is een verslaving, de zucht naar het rimpelloze vel, het smachten naar verjonging en gezondheid, naar het aanhoren en in je opnemen van geestverruimende platitudes die voor ‘zelfstudie’ doorgaan, mantra’s chanten, chakra’s lezen (eigenlijk altijd al een beetje gekund trouwens, vandaar die hoofdpijnen) healing met honden, bewierookte meurende kaarsjes branden en erbij ‘ohmen’ dat het een aard heeft. Oooohm. Moeder ik wil dood. Ik wil hier niet bij horen. Het verheven volkje dat neerkijkt op het mislukte andere deel der natie, is volslagen de weg kwijt en kan de foeilelijke werkelijkheid geen seconde onder ogen zien. Niet dat ik daar zo goed in slaag, maar wegkijken lukt me evenmin.
Reality check 
Wat zegt de eigentijdse, door Oprah Winfrey en het legioen van ledigheid gesponsorde, goeroe Eckhart Tolle bijvoorbeeld in zijn ‘A New Earth: Awakening to Your Life's Purpose’ (de f#$@%%#ing titel alleen al!): ‘The primary cause of unhappiness is never the situation but your thoughts about it.’ Dus even voor de duidelijkheid: als je ligt te creperen van de pijn in het laatste stadium van virulente kanker aan je alvleesklier met verwoede uitzaaiingen in al je botten, dan zijn het niet de omstandigheden die je laten lijden, zegt meneer hier, maar je eigen miezerige onvoldragen gedachten over die omstandigheden. Dat verkondigt het krapuul. Je doet het jezelf aan. Zie kanker als een kans en voorwaar pijn en het lijden verdwijnen net als je hoofdhaar als sneeuw voor de zon. Je moet er tegen vechten, zeggen je omstanders. Je moet positief blijven denken, continue. 'Opgeven is geen optie' is het aandoenlijke credo van de wielrenners die dit jaar voor de tiende maal Alpe d'HuZes bedwingen. Geen negatieve gedachte toelaten, anders grijpt die gemene celwoekering onverbiddelijk om zich heen. Gelukkig hebben we in Nederland een schrijfster als Karin Spaink met haar boek ‘De Orenmaffia’ waarin ze korte metten weet te maken met dit soort bedenkelijke flauwekul. Zo’n vent als Eckhart Tolle, die anno 2015 dit soort gevaarlijke nonsens debiteert, zou je toch voor z’n eigen bestwil een nachtje close contact met een Lonsdale tribe in de uitgestrekte parkeergarages van Oud-Zuid toewensen, waar hij in het schemerduister moet rennen voor zijn leven terwijl er met scherp op hem wordt geschoten? Zo iemand moet toch een reality check van jewelste krijgen? Even geducht uit de droom geholpen worden? Zo iemand die beweert dat een droom het begin van een nog niet gerealiseerde doelstelling is... Yuk.
Werkersbijendialect 
Zit je een beetje goed in je energie? Ik vraag het vanwege het volgende. In de intensieve menshouderij van vandaag zijn we allemaal nijverige ZZP-ers geworden. Zelfstandigen Zonder Pensioen. Allemaal. Zelfs in loondienst word je afgerekend op je ‘com-pe-ten-ties’. Jawel. Wat dat betekent? Houding en gedrag opgetekend in een set van termen waar je van spugen moet. Aangeleerd door coaches, trainers en mediators die allemaal overlopen van gepolitoerde loftuitingen van ‘houding en gedrag’. Positivistische baanhoeren die blij voor elke nieuwe opdrachtgever de loftrompet van eigen kunnen steken en die alle bazen van Nederland natuurlijk ook stikvol empatische antennes vinden zitten. Twee keer tien jaar geleden hadden we dat welzijnsjargon waar we ons vrolijk over maakten. ‘Zo van dat iets heel erg van jou is en dat ik het daar ook zou willen laten’. Dat werk. Tegenwoordig is het de coachtaal die het verbeteridioom van de straathoekwerker van weleer heeft omgeturnd in een snikkend opgewekt werkersbijendialect waar geen ontsnappen aan mogelijk is. Iedereen weet immers na bijna zeven jaar economische crisis dat er voor jou tien anderen staan te trappelen wanneer je niet subiet meebeweegt met het nieuwe ‘eigenaarschap’ in je werk. Wanneer je niet uitblinkt in een ‘positieve grondhouding’. Wanneer je niet 24/7 beschikbaar bent of anderszins laat blijken dat je er altijd bent: op je sociale mediafoon, op je Senseo iPad of op je Fakebook. Dat je denkt in oplossingen in plaats van in problemen. Dat je dromen in gedrag vertaalt en je gedrag omzet in successen. Het ene succes na het andere. De eerste stap die je zet is de stap op weg naar je vervolmaking. Zelfs Randstad blubbert het nu ook: ‘worden wie je bent’. Jij, je postcode en je hele gezamenlijke vriendenloterij. Of ben ik nou erg negatieverig bezig? Bedenk dan eens dit.
Erg, erger, ergst 
De Nederlanders zijn het depressiefste volkje van Europa. Niet gedacht hè? Depressiviteit rukt wereldwijd op. Het aantal levensjaren dat mensen ernstig ongemak ondervinden door depressie steeg sinds 1990 met ruim 37 procent. Nederland is het 'depressiefste' land van Europa. Onderzoekers van de Universiteit van Queensland presenteerden het Global Burden of Disease 2010, wat geldt als de meest uitgebreide studie naar ongemak en dood door ziekten. De studie wordt vrijwel jaarlijks geactualiseerd. De absolute groei in depressieve levensjaren die zij vonden, is in zijn geheel te wijten aan de bevolkingsgroei en vergrijzing. ‘Steeds meer mensen komen op de leeftijd waar depressiviteit zich frequenter voordoet’, schrijven de onderzoekers. De onderzoeksresultaten staven de opvatting dat deze vormen van depressie aandacht verdienen. Temeer omdat depressiviteit het risico vergroot op zelfmoord en hartziekten.
Burgerkracht... 
In 2013 hebben 1854 mensen in Nederland een einde aan hun leven gemaakt (Bron: CBS). Dat is het hoogste aantal zelfdodingen ooit, meer dan vijf per dag. Het aantal zelfdodingen steeg voor het zesde achtereenvolgende jaar; het zijn er 101 meer dan in 2012. Vooral onder mensen tussen de 40 en 65 jaar is de stijging groot. Van de geslaagde suïcides wordt zo'n 70% gepleegd door mannen. Nederlanders zijn meer ‘alleen’ dan ooit tevoren. Het aantal eenoudergezinnen in Nederland zal, zo voorspelt het CBS, in 2016 de 500.000 halen. De groei van het aantal alleenstaanden tussen de 30 en de 65 zal in 2030 de anderhalf miljoen bereiken. Ondanks allerlei datingsites en andere moderne middelen om de op drift geraakte seksen te koppelen zullen veel singles naar verwachting permanent alleen blijven. Deze vorm van ‘solowelvaart’, mogelijk gemaakt door het eenverdienersmodel van hoogopgeleide Nederlanders, gaat ten koste van de mentale gezondheid van diezelfde ‘eenzamen’. Er is alle reden om ongerust te worden over dit wegvallen van intieme familiaire sociale netwerken in het hier en nu, over de opmars van geestesziekten, over het verdwijnen van het solidariteitsprincipe in de samenleving en de om zich heen grijpende tweedeling in de zorg als gevolg van een weinig evenwichtige verdeling van de welvaart. Deze ontwikkelingen zullen naar verwachting eerder toe- dan afnemen. Ondanks een over ‘co-creatie’, ‘actief burgerschap’, en ‘eigen burgerkracht’ wauwelende overheid die het allemaal ook niet meer weet.

Een pgbeetje 
TNO - Innovation for Life heeft in opdracht van het Zorginstituut Nederland voor een aantal representatieve ‘broedplaatsen’ in Nederland een realistische inschatting gemaakt van de toekomstige vraag naar zorg door op basis van demografische en sociaal-culturele ontwikkelingen (2012-2030), prognoses van functioneringsproblemen, chronische aandoeningen, psychische aandoeningen, psychosociale problemen en verstandelijke beperkingen1. Het aantal mensen met psychosociale problemen (eenzaamheid, angst, depressiviteit, suïcidaliteit, etc.) in de broedplaatsen is omvangrijk en neemt toe. In Amsterdam en Rotterdam loopt bijvoorbeeld 14% van de mensen van 19 jaar en ouder risico op ernstige vormen van eenzaamheid. Ook het aantal mensen met (ernstige) psychische aandoeningen is omvangrijk en neemt toe. In 2030 loopt in Amsterdam en Rotterdam gemiddeld 11% van de volwassen bevolking risico op een psychische aandoening. In Friesland heeft in 2030 zelfs 19% van de bevolking van 18-64 jaar een psychische aandoening. Dat is één op de vijf mensen. Dat zijn niet misselijke tsunami’s van mentale ellende waar we in al onze kortzichtige positiviteit op afstevenen. En nu al kunnen we een pgbeetje niet een beetje op tijd krijgen waar men er recht op heeft. Daar word je niet blij van.




1 ‘Indicatie van de zorgvraag in 2030: Prognoses van functioneren en chronische aandoeningen’, Rapportage TNO - Innovation for Life, augustus 2014.